Robert Cooke was organist en componist. Hij werd geboren in Londen en was de zoon van componist Benjamin Cooke, die hij in 1793 opvolgde als organist van St. Martin in the Fields. In 1802 werd hij benoemd tot organist en Master of Choristers in Westminster Abbey; zijn Avonddienst in C (ca. 1804) wordt daar nog steeds uitgevoerd. Hij schreef ook kerkliederen (waaronder "Ode to Friendship") en een verzameling liederen die in 1805 werd gepubliceerd. Cooke's donkere setting van Psalm 7, waarin om verlossing van de vervolging van vijanden wordt gevraagd, kan een hint hebben gegeven op zijn emotionele toestand. Rond 1810 begon hij tekenen van mentale instabiliteit te vertonen en uiteindelijk verdronk hij zichzelf in de Theems. Cooke sloot zich aan bij een aanzienlijke reeks beroemde Engelse kerkmuzikanten (Robert Parsons, Michael Wise, Jeremiah Clarke, Samuel Arnold) die tegen onnatuurlijke doeleinden stuitten. Hij werd begraven in de crypte van zijn vader, zonder eigen inscriptie. (bio door: Bobb Edwards)