Beethoven Sonata skrzypcowa nr. 10 G-dur op. 96

Sonata skrzypcowa nr. 10, op. 96 Ludwiga van Beethovena powstał w 1812 r., opublikowany w 1816 r. i zadedykowany uczniowi Beethovena, arcyksięciu Rudolfowi Johannesowi Josephowi Rainierowi z Austrii, który dał jego prawykonanie wraz ze skrzypkiem Pierrem Rodem. Jest to utwór składający się z czterech części, przy czym ostatnia została napisana z myślą o stylu Pierre'a Rode'a. Na krótko przed ukończeniem dzieła Beethoven napisał do arcyksięcia Rudolfa: „… Nie spieszyłem się zbytnio z ostatnią częścią ze względu na samą punktualność, tym bardziej, że pisząc ją musiałem wziąć pod uwagę grę Rode’a. W naszych finałach lubimy pośpieszne i donośne pasaże, ale to nie podoba się R i… to mi trochę przeszkadza”. W rezultacie finałem był zbiór siedmiu wariacji i krótka koda o wesołym temacie. Wykonanie utworu zajmuje około 27 minut. Jest opisywana jako najpiękniejsza z jego sonat skrzypcowych. Tryl otwierający jest integralną częścią tematu.