Thomas Crecquillon był niderlandzkim kompozytorem renesansu. Uważany jest za przedstawiciela szkoły francusko-flamandzkiej. Chociaż miejsce jego urodzenia nie jest znane, prawdopodobnie znajdowało się ono w regionie luźno znanym wówczas jako Niderlandy i prawdopodobnie zmarł w Béthune. Muzyka cieszyła się dużym uznaniem współczesnych i odznaczała się harmoniczną i melodyjną gładkością, która zapowiada kulminacyjny polifoniczny styl Palestriny. Napisał dwanaście mszy, ponad 100 motetów i prawie 200 pieśni. Stylistycznie posługuje się punktami imitacyjnymi, na wzór Josquina des Preza, w niemal wszystkich swoich dziełach sakralnych (mszach i motetach), wpisując się we współczesny nurt przenikającej imitacji i polifonicznej złożoności. Jednak w przeciwieństwie do Josquina Crecquillon rzadko zmienia teksturę w celu uzyskania dramatycznego efektu, preferując gładkość i konsystencję.