Miguel Mateo Dallo y Lana pełnił funkcję maestro de capilla [mistrza kaplicy] w katedrze w Puebla od 1686 do 1705 roku, należy do tradycji kompozycji polichóralnej odziedziczonej po muzykach hiszpańskiego renesansu. Jego oprawa liturgiczna, zwłaszcza Domine ad adjubandum me festina/Dixit Dominus i Beatus Vir, również zawiera cechy charakterystyczne dla okresu baroku. Utwory te ujawniają techniki kompozytorskie Dallo y Lany, które obejmują homofoniczną deklamację tekstu przemieszanego z polifonicznym materiałem epizodycznym, nałożonym na basso continuo. Tworzył w okresie tuż przed tym, jak kompozytorzy meksykańscy w pełni przyjęli wzorce włoskie, co stawia go na końcu w większości autonomicznej tradycji meksykańskiej.