Kaspar Förster (także Caspar Foerster) był niemieckim piosenkarzem i kompozytorem. Förster studiował muzykę u swojego ojca Kaspara (1574-1652), a następnie u Marco Scacchiego w Warszawie. Śpiewał na basie i dyrygował chórami na dworze polskim w Warszawie od 1638 do około 1643, następnie w latach 1652-1655 pełnił funkcję kapelmistrza Fryderyka III Danii w Kopenhadze. W 1655 wybuchła wojna między Danią a Szwecją, a Förster wrócił do Danzig, pełniący tam funkcję kantora w kościele Marienkirche. Wrócił do pracy u Fryderyka od 1661 do 1667. W tym czasie kilkakrotnie odwiedził Wenecję i odegrał rolę we sprowadzeniu aspektów włoskiego stylu muzycznego do północnej Europy. W latach sześćdziesiątych XVII wieku studiował także u Giacomo Carissimiego. Pod koniec życia pracował krótko w Hamburgu, zanim wrócił do miejsca urodzenia. Zachowane dzieła Förstera to przeważnie kantaty sakralne na trzy głosy, na dwoje skrzypiec i continuo. Przetrwało około 35 utworów, które często zawierają bardzo niskie i trudne partie basowe. Inne jego dzieła to dwa oratoria, sześć sonat trio i cztery kantaty świeckie.