Heinrich Domnich był synem waltornisty Friedricha Domnicha (1728-1790), który studiował i zrobił wybitną karierę w Paryżu [Pizka, 102]. Jego Méthode de Premier et de Second Cor (1808) przedstawił bardzo dokładne badanie rogu naturalnego i jego techniki. Szczególnie interesujące są komentarze Domnicha na temat użycia oszustów, ręki w dzwonku i transpozycji, które ogólnie wyjaśniają to, co można uznać za bardzo tradycyjne i standardowe podejście do rogu naturalnego. Za życia Domnicha pojawiły się dwa bardzo różne wydania Metody. Oryginalne wydanie Le Roya w języku francuskim, które ukazało się w 1808 r., zawiera obszerne materiały wprowadzające na temat historii i techniki gry na rogu, które nie pojawiają się we francuskim i niemieckim wydaniu Schotta z 1832 r. [ibid]. To późniejsze wydanie zawiera jednak materiały, które zostały poprawione przez Domnicha lub zmienione redakcyjnie; jest to najbardziej jasne w odniesieniu do tematu oszustw i transpozycji i samo w sobie rzuca pewne światło na szybkie zmiany zachodzące w technikach wykonawczych stosowanych na rogu.