Frederick Brandeis był muzykiem. Studiował na Uniwersytecie Wiedeńskim, naukę gry na fortepianie pobierał u Fischhofa, Czernego i Pyrkerta oraz kompozycji u Rufinatschy. Podczas rewolucji 1848 roku ojciec Fryderyka, Emanuel Brandeis (późniejszy wybitny nauczyciel w Nowym Jorku; zm. 1873), stracił majątek i wyemigrował do Ameryki. Tam syn został natychmiast rzucony na własne siły. Jego talenty zapewniły mu jednak uznanie artystów; wkrótce otrzymał zlecenia jako pianista i w tym charakterze odbył kilka tournée po całym kraju, w szczególności jedno ze słynnym skrzypkiem Williamem Vincentem Wallace’em w 1849 roku.