Francisco Guerrero był hiszpańskim kompozytorem renesansu. Urodził się i zmarł w Sewilli. Muzyka była zarówno sakralna, jak i świecka, w przeciwieństwie do muzyki Victorii i Moralesa, dwóch innych hiszpańskich kompozytorów pierwszej rangi. Oprócz mszy, motetów i Pasji napisał wiele pieśni świeckich i utworów instrumentalnych. Potrafił uchwycić w swojej muzyce zadziwiającą różnorodność nastrojów, od ekstazy po rozpacz, tęsknotę, radość i nabożny spokój; jego muzyka pozostawała popularna przez setki lat, zwłaszcza w katedrach Ameryki Łacińskiej. Stylistycznie preferował tekstury homofoniczne, przypominające jego współczesnych hiszpańskich, i pisał zapadające w pamięć, śpiewalne wersety. Ciekawą cechą jego stylu jest to, jak przewidywał funkcjonalne użycie harmonii: jest przypadek Magnificat odkrytego w Limie w Peru, niegdyś uważanego za anonimowe dzieło z XVIII wieku, które okazało się jego dziełem.