Carlo Alfredo Piatti był włoskim wiolonczelistą i nauczycielem, urodzonym przy via Borgo Canale w Bergamo. Syn skrzypka Antonio Piattiego, początkowo uczył się gry na skrzypcach, a następnie zaczął grać na wiolonczeli. Później studiował u Gaetano Zanettiego i Vincenzo Merighiego. Zadebiutował koncertowo w wieku 15 lat, choć początkowo, mimo niezaprzeczalnych umiejętności, nie przyciągał tłumów. Gdy zachorował i był zmuszony sprzedać wiolonczelę, aby pokryć koszty leczenia, odkrył go Franciszek Liszt, który podarował mu nowy, wspaniały instrument. Piatti stał się jednym z najsłynniejszych wiolonczelistów swoich czasów, popularnym zarówno ze względu na napisane przez siebie utwory, jak i sposób, w jaki je wykonywał. Od 1838 roku podróżował po Europie. W 1859 roku w ramach Koncertów Ludowych objął stanowisko pierwszego wiolonczelisty, które piastował przez 39 sezonów. Grał na Stradivariusie, który obecnie nosi jego imię i jest własnością meksykańskiego wiolonczelisty Carlosa Prieto.