Antonio Brunelli był włoskim kompozytorem i teoretykiem wczesnego baroku. uczniem Giovanniego Marii Nanino i pełnił funkcję organisty w San Miniato w Toskanii od 1604 do 1607, następnie przeniósł się do Prato, gdzie pełnił funkcję maestro di capella w tamtejszej katedrze. 12 kwietnia 1612 roku został mianowany maestro di capella wielkiego księcia Toskanii. W latach 1605–1621 opublikował dzieła, w tym motety, canzonette, Psalmy, madrygały, Requiem i inne dzieła sakralne, z których część znalazła się w Promptuarium musicum Donfrieda (1623). Brunelli napisał i opublikował kilka traktatów teoretycznych, w szczególności Regole utilissime per i scolari che desiderano imperare a cantare (Florencja, 1606), jedną z pierwszych opublikowanych metod wykorzystania głosu. Inne jego pisma to Esercizi ad 1 e 2 voci (Florencja, 1607) i Regole et dichiarazione de alcuni contrappunti doppii (Florencja, 1610).