21. sonata fortepianowa D. 960 F. Schuberta była ostatnią napisaną przez niego sonatą fortepianową. Ukończone wraz z dwoma pozostałymi późnymi sonatami w 1828 r. – roku jego śmierci, utwór ten ukazał się dopiero w 1839 r. Podobnie jak pozostałe sonaty Schuberta, zostały one zaniedbane do końca XIX w., by zostać wzięte pod uwagę ponownie rozważono pod koniec XX w. Jednym z powodów wydaje się być ich odrzucenie jako strukturalnie i dramatycznie gorszych od sonat Beethovena. Rzeczywiście, w ostatnich sonatach można dostrzec wyraźne aluzje i podobieństwa do dzieł Beethovena, kompozytora czczonego przez Schuberta, zachowującego jednak dojrzały, indywidualny styl. Cyklicznie połączone różnorodnymi elementami strukturalnymi, harmonicznymi i melodycznymi często uznawane są za trylogię. Standardowy występ D. 960 trwa 40 minut.
Rozporządzenie Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (Dz.U. L 256 z 7.9.1987, s. 1).
Rozporządzenie Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (Dz.U. L 256 z 7.9.1987, s. 1).