Chopin Rondeau de Concert „Krakowiak” op. 14

Chopin napisał Rondo à la krakowiak op. 14 w 1828 roku, mając osiemnaście lat. Powstał pod czujnym okiem swojego nauczyciela Józefa Eisnera. Kompozytor wykonał prawykonanie utworu na swoim pierwszym koncercie w Wiedniu w 1829 roku i wywołał on ogromne wrażenie i zaintrygował publiczność. Orkiestra pełni w przeważającej części rolę wspierającą i akompaniamentową, ale Chopin wykazuje się umiejętnością pisania dla zespołu i jest bardzo wrażliwy na mocne strony każdego instrumentu. Skonstruował ten utwór w formie Ronda, co sugeruje, że istnieje melodia lub temat, który powraca wielokrotnie. W tym przypadku tą melodią jest krakowiak, żywy polski taniec. Był to popularny taniec ludowy, ale stał się również modnym tańcem wyższym. Chopin wydobywa porywający rytm stylu, który w dużej mierze opiera się na rytmach synkopowanych, i pozwala soliście zabłysnąć w umiejętnym pokazie zręczności pianistycznej. W utworze przytoczono 24 kaprys Paganiniego.