Webera Zaproszenie do tańca op. 65

Zaproszenie do tańca (Aufforderung zum Tanz) to nazwa ronda na fortepian solo napisanego przez Carla Marię von Webera w 1819 roku i zadedykowanego jego żonie Caroline. Utwór został zaaranżowany przez Hectora Berlioza w 1841 roku jako wkład do produkcji „Wolnego człowieka” Webera w Operze Paryskiej. Przeniósł go z Des-dur na D-dur, jaśniejszą tonację, lepiej nadającą się do pisania orkiestrowego, i ponownie zatytułował go Zaproszenie do Walca (w ten sposób rozpoczynając tradycję błędnego nazywania dzieła Webera Zaproszeniem do Walca). Wersja Berlioza szybko wykroczyła poza swój pierwotny kontekst i stała się samodzielnym dziełem koncertowym. Wersja pierwotna, choć nieco mniej znana, znajdowała się w repertuarze takich pianistów jak Liszt, Chopin itp.