Edward Elgar skomponował swoje Wariacje na temat oryginalny na orkiestrę („Enigma”), op. 36, potocznie zwane Wariacjami Enigmy, w 1898–99. Jest to zbiór czternastu wariacji na ukryty „temat”, czyli, według słów Elgara, „nie zagrany”. Jest to najbardziej znana wielkoformatowa kompozycja Elgara, zarówno ze względu na samą muzykę, jak i stojącą za nią zagadkę. zadedykował utwór „moim przyjaciołom przedstawionym w środku”, a każda odmiana jest czułym portretem jednego z kręgu jego bliskich znajomych. W wariacjach ukazani są żona Elgara Alice, Augustus J. Jaeger i sam Elgar. Zagadka jest ukrytym tematem, który był przedmiotem wielu spekulacji. Różni muzycy proponowali teorie na temat tego, jaka mogłaby to być melodia, chociaż Elgar nie powiedział, że jego „tematem” jest melodia. Zagadką może być coś innego, na przykład symbol lub temat literacki. Elgar nie zgodził się na żadne z zaproponowanych za życia rozwiązań, a tajemnicę zabrał ze sobą do grobu. Po premierze w Londynie w 1899 r. utwór zyskał popularność i był wykonywany na całym świecie. Nagrano go ponad 60 razy.
Rozporządzenie Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (Dz.U. L 256 z 7.9.1987, s. 1).
Rozporządzenie Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (Dz.U. L 256 z 7.9.1987, s. 1).
Edward Elgar skomponował swoje Wariacje na temat oryginalny na orkiestrę („Enigma”), op. 36, potocznie zwane Wariacjami Enigmy, w 1898–99. Jest to zbiór czternastu wariacji na ukryty „temat”, czyli, według słów Elgara, „nie zagrany”. Jest to najbardziej znana wielkoformatowa kompozycja Elgara, zarówno ze względu na samą muzykę, jak i stojącą za nią zagadkę. zadedykował utwór „moim przyjaciołom przedstawionym w środku”, a każda odmiana jest czułym portretem jednego z kręgu jego bliskich znajomych. W wariacjach ukazani są żona Elgara Alice, Augustus J. Jaeger i sam Elgar. Zagadka jest ukrytym tematem, który był przedmiotem wielu spekulacji. Różni muzycy proponowali teorie na temat tego, jaka mogłaby to być melodia, chociaż Elgar nie powiedział, że jego „tematem” jest melodia. Zagadką może być coś innego, na przykład symbol lub temat literacki. Elgar nie zgodził się na żadne z zaproponowanych za życia rozwiązań, a tajemnicę zabrał ze sobą do grobu. Po premierze w Londynie w 1899 r. utwór zyskał popularność i był wykonywany na całym świecie. Nagrano go ponad 60 razy.