Valses Nobles et Senentales to pakiet walców autorstwa Maurice’a Ravela, wydany w 1911 na fortepiany oraz w 1912 w wersji orkiestrowej. Tytuł został wybrany na cześć Franza Schuberta, który w 1823 roku wydał zbiory walców zatytułowane Valses Nobles i Valses Senmentales. Wydanie fortepianowe zostało opublikowane z cytatem Henriego de Régnier: „…le plaisir délicieux et toujours nouveau d'une okupacja inutile” (smaczna i zawsze nowa przyjemność bezużytecznego zajęcia). Suita zawiera eklektyczną mieszankę muzyki impresjonistycznej i modernistycznej, co jest szczególnie widoczne w wersji orkiestrowej. Zaaranżowana baletowa wersja Valses Nobles et Senentales została nazwana Adélaïde, ou le langage des fleurs (Adelajda: język kwiatów). Osoby obeznane ze światem opery dostrzegą uderzające podobieństwo tej historii do fabuły opartej na powieści Traviaty Giuseppe Verdiego i sztuki La Dame aux Camelias Aleksandra Dumasa. Występ całego setu trwa około 15 minut. Układ orkiestrowy utworu przeznaczony jest na orkiestrę składającą się z dwóch fletów, dwóch obojów, rogu angielskiego, dwóch klarnetów (w B i A), dwóch fagotów, czterech rogów (w F), dwóch trąbek, trzech puzonów, tuby , kotły, tamburyn, talerze, werbel, dzwonki, trójkąt, bęben basowy, celesta, dwie harfy i smyczki.
Rozporządzenie Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (Dz.U. L 256 z 7.9.1987, s. 1).
Rozporządzenie Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (Dz.U. L 256 z 7.9.1987, s. 1).
Valses Nobles et Senentales to pakiet walców autorstwa Maurice’a Ravela, wydany w 1911 na fortepiany oraz w 1912 w wersji orkiestrowej. Tytuł został wybrany na cześć Franza Schuberta, który w 1823 roku wydał zbiory walców zatytułowane Valses Nobles i Valses Senmentales. Wydanie fortepianowe zostało opublikowane z cytatem Henriego de Régnier: „…le plaisir délicieux et toujours nouveau d'une okupacja inutile” (smaczna i zawsze nowa przyjemność bezużytecznego zajęcia). Suita zawiera eklektyczną mieszankę muzyki impresjonistycznej i modernistycznej, co jest szczególnie widoczne w wersji orkiestrowej. Zaaranżowana baletowa wersja Valses Nobles et Senentales została nazwana Adélaïde, ou le langage des fleurs (Adelajda: język kwiatów). Osoby obeznane ze światem opery dostrzegą uderzające podobieństwo tej historii do fabuły opartej na powieści Traviaty Giuseppe Verdiego i sztuki La Dame aux Camelias Aleksandra Dumasa. Występ całego setu trwa około 15 minut. Układ orkiestrowy utworu przeznaczony jest na orkiestrę składającą się z dwóch fletów, dwóch obojów, rogu angielskiego, dwóch klarnetów (w B i A), dwóch fagotów, czterech rogów (w F), dwóch trąbek, trzech puzonów, tuby , kotły, tamburyn, talerze, werbel, dzwonki, trójkąt, bęben basowy, celesta, dwie harfy i smyczki.