Jeux d’eau to utwór na fortepian solo Maurice’a Ravela. Tytuł jest często tłumaczony jako fontanny, zabawa w wodę lub dosłownie wodnych zabaw. Pisząc ją, Ravel była uczennicą Gabriela Fauraé, któremu utwór jest dedykowany. Ricardo Viñes jako pierwszy wykonał to dzieło publicznie w 1902 roku Utwór inspirowany był utworem Franza Liszta Les jeux d'eau à la Villa d'Este. Na rękopisie Ravela i często umieszczanym w publikowanych wydaniach znajduje się tekst „Dieu fluvial riant de l'eau qui le chatouille…”, cytat z Cité des eaux Henriego de Régniera, który w języku angielskim wydania jest czasami tłumaczone jako „Bóg rzeki śmiejący się, gdy woda go łaskocze…”.
Rozporządzenie Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (Dz.U. L 256 z 7.9.1987, s. 1).
Rozporządzenie Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (Dz.U. L 256 z 7.9.1987, s. 1).
Jeux d’eau to utwór na fortepian solo Maurice’a Ravela. Tytuł jest często tłumaczony jako fontanny, zabawa w wodę lub dosłownie wodnych zabaw. Pisząc ją, Ravel była uczennicą Gabriela Fauraé, któremu utwór jest dedykowany. Ricardo Viñes jako pierwszy wykonał to dzieło publicznie w 1902 roku Utwór inspirowany był utworem Franza Liszta Les jeux d'eau à la Villa d'Este. Na rękopisie Ravela i często umieszczanym w publikowanych wydaniach znajduje się tekst „Dieu fluvial riant de l'eau qui le chatouille…”, cytat z Cité des eaux Henriego de Régniera, który w języku angielskim wydania jest czasami tłumaczone jako „Bóg rzeki śmiejący się, gdy woda go łaskocze…”.