Czajkowski Walc sentymentalny, nie. 6 z op. 51 (opracowanie na fortepian i wiolonczelę)

Pomysł na te utwory wyszedł od Nikolaya Bernarda, redaktora petersburskiego czasopisma Nuvellist. W 1882 roku Bernard wysłał list do Czajkowskiego, prosząc go o napisanie dla Nuvellist „na prośbę abonentów” sześciu utworów na fortepian; jeśli kompozytor wyraził zgodę, cztery z nich powinny nosić tytuły Nokturn, Sny, Salon Waltz i Taniec rosyjski. Po załatwieniu sprawy z wydawcą kompozytor napisał utwory op. 51 (TH 143; ČW 175 do 180) w sierpniu i wrześniu 1882. Z tytułów zaproponowanych przez Nikołaja Bernarda Czajkowski zachował tylko jeden, Valse de Salon, który ukazał się jako pierwszy numer. Wszystkie utwory ukazały się nakładem Piotra Jurgensona w listopadzie 1882 r. Nr 4 stanowiła poprawioną wersję Nathalie-Valse napisanej w 1878 r. W 1882 r. kompozytor przepisał i rozszerzył ten walc, zmieniając tytuł na Natha-Valse, nadając mu styl wirtuozowski, bardziej dostosowany do wykonań koncertowych.