Czajkowski Symfonia nr 5 op. 64, nr 6 op. 74

Czajkowski napisał wszystkie cztery swoje suity orkiestrowe w okresie pomiędzy kompostowaniem IV (1877-1878) i V (1888) Symfonii. Chociaż żadna z suit nigdy nie zyskała popularności porównywalnej z symfoniami, suita nr 2 (1883), z podtytułem „Caractéristique”, została szczególnie zaniedbana, prawdopodobnie ze względu na niepraktyczny wymóg czterech akordeonów w jednej części. Utwór składa się z serii utworów o charakterze niemal baletowym. Głównym wyjątkiem jest część pierwsza „Jeu de sons” (Gra dźwięków), której wymiary (choć nie jej rtęciowe tematy) sugerują część otwierającą symfonię. Powolne, pełne wdzięku wprowadzenie przywołuje na myśl zarówno scenę baletową, jak i początek Wariacji na temat rokokowy kompozytora (1876). Atmosfera staje się coraz ciemniejsza; wkrótce jednak podąża w bardziej impulsywnym kierunku. Czajkowski w całej tej części opiera się na materiale o charakterze „biegającym”, przywołującym na myśl IV Symfonię; w pewnym momencie poddaje go leczeniu fugalnemu.