Monteverdiego Madrygały, księga 7, SV 117–145

Siódma księga madrygałów Monteverdiego została opublikowana w 1619 roku i poświęcona Catallinie de Medici, księżnej Mantui. Wykazuje znaczny postęp w dziedzinie kompozycji. Monteverdi zdecydował się nadać mu tytuł Koncert, co jest terminem nieco ambiwalentnym: choć sugeruje logikę kontrapozycji, słowo to ma subtelne powiązanie z terminem consertum (to, co jest ze sobą powiązane), ustanawiając zasadę unii. W tej książce rezygnuje się z klasycznego pięciogłosowego układu na rzecz szerokiego spektrum instrumentalnego: madrygały na jeden do sześciu głosów doskonale komponują się z innymi gatunkami piosenek. Nowatorska jest także struktura: otwiera ją symfonia instrumentalna, po której następuje utwór monodyczny, a całość zamyka utwór quasi-operowy (Tirsi e Clori). Teksty oparte są na wierszach Giambattisty Marino, Gian Battisty Guariniego, C. Achilliniego i innych.