L'incoronazione di Poppea (SV 308, Koronacja Poppei) to opera w trzech aktach napisana przez Claudio Monteverdiego, z włoskim librettem Giovanniego Francesco Busenello. Premiera odbyła się w Teatrze św. Jana i Pawła w Wenecji w 1643 roku i zwykle uważa się, że jedna z pierwszych oper zawierała w swojej fabule wydarzenia i postacie historyczne: opowiada historię Poppe, kochanki rzymskiego cesarza Nerona . Libretto odchodzi od tradycyjnej moralności: ostatecznie cudzołożni i skompromitowani moralnie Poppea i Neron triumfują, choć ich zwycięstwo okazuje się puste i przemijające. Sukces opery ugruntował pozycję Monteverdiego jako czołowego kompozytora swoich czasów, choć później została w dużej mierze zapomniana. Ponowne odkrycie partytury w 1888 roku przyniosło nową falę zainteresowania operą i od tego jest ona regularnie wystawiana. Nie ma oryginalnego rękopisu: istnieją dwie kopie z lat pięćdziesiątych XVII wieku, które znacznie się od siebie różnią.
Rozporządzenie Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (Dz.U. L 256 z 7.9.1987, s. 1).
Rozporządzenie Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (Dz.U. L 256 z 7.9.1987, s. 1).
L'incoronazione di Poppea (SV 308, Koronacja Poppei) to opera w trzech aktach napisana przez Claudio Monteverdiego, z włoskim librettem Giovanniego Francesco Busenello. Premiera odbyła się w Teatrze św. Jana i Pawła w Wenecji w 1643 roku i zwykle uważa się, że jedna z pierwszych oper zawierała w swojej fabule wydarzenia i postacie historyczne: opowiada historię Poppe, kochanki rzymskiego cesarza Nerona . Libretto odchodzi od tradycyjnej moralności: ostatecznie cudzołożni i skompromitowani moralnie Poppea i Neron triumfują, choć ich zwycięstwo okazuje się puste i przemijające. Sukces opery ugruntował pozycję Monteverdiego jako czołowego kompozytora swoich czasów, choć później została w dużej mierze zapomniana. Ponowne odkrycie partytury w 1888 roku przyniosło nową falę zainteresowania operą i od tego jest ona regularnie wystawiana. Nie ma oryginalnego rękopisu: istnieją dwie kopie z lat pięćdziesiątych XVII wieku, które znacznie się od siebie różnią.