Albéniz Nawarra

Izaak Albeniz zmarł w 1909 r., nie dokończywszy Nawarry, dzieła o ogromnym zasięgu, uznawanego przez muzykologów za siostrę utworów iberyjskich. Tak naprawdę Albeniz początkowo uważał Nawarrę za zakończenie suity Iberia, ale najwyraźniej nie podobał mu się rozwój tej muzyki. Navarra – choć w artystyczny sposób – odtwarza jotę, popularny taniec hiszpański, który Albenizowi wydawał się całkiem odległy od stylu iberyjskiego, choć krytycy systematycznie nie zgadzali się z tym poglądem. Albeniz napisał zaledwie 228 taktów Nawarry: jego przyjaciel i uczeń Déodat de Sévérac podjął się dzieła po jego śmierci, kończąc je w trzeźwy sposób. Kompozytor Catali, Jaime Pahissa, również napisał konkluzję dla Nawarry, chociaż najczęściej grana jest wersja de Severaca. Albeniz planował zadedykować utwór znanej francuskiej pianistce Marguerite Long.