Sonata skrzypcowa nr. 1 powstał w 1720 roku jako część 6 Sonat i Partit skrzypcowych. Choć kluczowa sygnatura rękopisu sugeruje d-moll, taka była konwencja zapisu w okresie baroku i dlatego niekoniecznie oznacza, że utwór jest utrzymany w modzie doryckiej. Część druga, fuga, została później przerobiona na organy (w Preludium i fudze, BWV 539) i lutnię (Fuga, BWV 1000), przy czym ta ostatnia jest o dwa takty dłuższa niż wersja skrzypcowa.
Rozporządzenie Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (Dz.U. L 256 z 7.9.1987, s. 1).
Rozporządzenie Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (Dz.U. L 256 z 7.9.1987, s. 1).
