Sześć suit na wiolonczelę Johanna Sebastiana Bacha to jedne z najczęściej wykonywanych i rozpoznawalnych kompozycji solowych, jakie kiedykolwiek napisano na wiolonczelę. Powstały najprawdopodobniej w latach 1717–1723, zostały przepisane na liczne instrumenty. Apartament nr. 5 pierwotnie miał być grany ze struną A obniżoną do G, ale obecnie wersja do strojenia standardowego jest zawarta w prawie każdej edycji suit wraz z wersją oryginalną. Niektóre akordy muszą zostać uproszczone podczas gry ze standardowym strojeniem, ale niektóre linie melodyczne również stają się łatwiejsze. Suita ta jest najbardziej znana z intymnej Sarabandy, drugiej z zaledwie czterech części wszystkich sześciu suit, która nie zawiera żadnych akordów. Rostropowicz opisuje to jako „esencję geniuszu Bacha”; Tortelier jako „przedłużenie milczenia”. Yo-Yo Ma zagrał ten ruch 11 września 2002 roku na miejscu WTC, podczas gdy w pierwszą rocznicę ataku odczytano na pamiątkę pierwsze z imion zmarłych. Piąta suita jest również wyjątkowa, ponieważ jej Courante i Gigue utrzymane są w stylu francuskim, a nie włoskim. Rękopis autografu wersji tej suity na lutnię Bacha istnieje pod numerem BWV 995.
Rozporządzenie Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (Dz.U. L 256 z 7.9.1987, s. 1).
Rozporządzenie Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (Dz.U. L 256 z 7.9.1987, s. 1).