Złoty znak Symfonia nr. 1 „Wesele rustykalne” op. 26

Rustykalna symfonia weselna op. 26 (zwykłe tłumaczenie Ländliche Hochzeit) to symfonia Es-dur Karla Goldmarka, napisana w 1875 roku, rok przed jego słynnym Koncertem skrzypcowym nr 2. 1. Prawykonanie symfonii odbyło się w Wiedniu w 1876 roku pod dyrekcją Hansa Richtera. Brahmsa, który był częstym towarzyszem spacerów Goldmarka i którego własna Symfonia nr. 1 miał premierę dopiero w 1876 roku, chwalono dzieło. Utwór nie ma standardowej struktury symfonii: składa się z pięciu części, a nie jak zwykle czterech, i chociaż Goldmark nie podał żadnego konkretnego programu utworu, nadał każdej części tytuły sugerujące aspekty dzieła ślub na wsi. Część pierwszą stanowi Marsz weselny, po którym następuje zestaw 13 wariacji (chociaż wariacje są powszechne w symfoniach, najbardziej niezwykłe jest to, że pojawiają się one w części pierwszej). Część druga to pieśń ślubna. Część trzecią, Serenada, otwiera temat grany przez dwa oboje, rozwinięty później przez smyczki. Zawiera imitację dud, na których gra się na oboju, klarnecie, fagocie i wiolonczelach. Część czwarta, W ogrodzie, jest powolna i liryczna. Rustykalna symfonia weselna była ulubieńcem takich dyrygentów, jak Thomas Beecham i Leonard Bernstein.