Mozarta Koncert na róg nr. 1 D-dur K. 412, 514

Wolfgang Amadeusz Mozart rozpoczął swój Koncert na róg nr. 1 D-dur z 1791 r. Co nietypowe, jest to koncert składający się z dwóch części, z których każda otrzymuje numer katalogowy według klasyfikacji Köchela (K 412 i 514). Jest to jedyny koncert na róg Mozarta utrzymany w tonacji D-dur i ze względu na niewielką długość wykonywany jest zwykle z pozostałymi koncertami na róg (wszystkie w tonacji Es-dur). Był to ostatni z jego koncertów na róg, który został ukończony i ogólnie rzecz biorąc, jest mniej wymagający dla wykonawcy, co wielu postrzega jako ukłon w stronę waltornisty, który miał go wykonać: Josepha Leutgeba, dobrego przyjaciela Mozarta, którego możliwości techniczne były zmniejszona ze względu na jego zaawansowany wiek. Prawdopodobnie w partyturze rękopisu było poświęconych Leutgebowi wiele włoskich dwuznaków, co było przejawem dziwacznego humoru Mozarta. Wykazano, że ostateczna wersja koncertu jest w rzeczywistości ukończeniem Franza Xaviera Süssmayra (ucznia Mozarta, który jest także autorem najczęściej wykonywanego zakończenia Requiem). Süssmayr znacznie odszedł od szkiców Mozarta, umieszczając nawet melodię chorału, którą kompozytor skopiował, prawdopodobnie do wykorzystania w Requiem.