Beethoven Kwartet smyczkowy nr. 7 F-dur op. 59 nie. 1

Kwartet smyczkowy Beethovena nr. 7 ukazał się w 1808 roku. Jest pierwszym z trzech kwartetów zamówionych przez księcia Andrieja Razumowskiego, ówczesnego ambasadora Rosji w Wiedniu. Pierwszy z jego kwartetów ze średniego okresu, odbiega stylem od jego wcześniejszego op. 18, przy czym najbardziej widoczną różnicą jest to, że ten trwa ponad czterdzieści minut. Ponadto wymaga znacznie rozszerzonego repertuaru technicznego. Już w 1806 roku Beethoven był znany w wielu elitarnych kręgach; jego powszechna popularność jako kompozytora nie została ustalona. Uczeni twierdzą, że większe wymagania dotyczące umiejętności technicznych nie tylko poszerzyły stale rosnącą przepaść między amatorami i profesjonalistami, ale także sprawiły, że Beethoven pojawił się w oczach opinii publicznej jako kompozytor „poważnej muzyki”. Na ostatniej kartce szkiców do Adagio Beethoven napisał: „wierzba płacząca lub akacja na grobie mojego brata”. Obaj jego bracia jeszcze wtedy żyli, dlatego słowa te należy interpretować jako mające znaczenie masońskie, gdyż akacja jest szeroko rozpowszechniona. uważany za symboliczną roślinę masonerii ∴