IX Symfonia op. 125 (czasami nazywana po prostu „Chórą”) to ostatnia kompletna symfonia Ludwiga van Beethovena. Ukończona w 1824 roku symfonia jest jednym z najbardziej znanych dzieł zachodniego repertuaru. Niemal powszechnie uważany za jedno z najwspanialszych dzieł Beethovena, był jednym z pierwszych przykładów wykorzystania przez kompozytora głosów w symfonii. Słowa, śpiewane w części końcowej przez solistów wokalnych i chór, zostały zaczerpnięte z Ody do radości Friedricha Schillera, z dodatkami dokonanymi przez kompozytora. Jest jedną z najczęściej granych symfonii na świecie. W 2002 roku autograf Beethovena znajdujący się w Bibliotece Państwowej w Berlinie został wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO, stając się pierwszą tak uhonorowaną partyturą muzyczną.
Rozporządzenie Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (Dz.U. L 256 z 7.9.1987, s. 1).
Rozporządzenie Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (Dz.U. L 256 z 7.9.1987, s. 1).
Perły
Licencja
Ocena
Podgląd
Ulubione
Pobierz
Beethoven - Symphony No. 9 in D minor, Op. 125 - I. Allegro Ma Non Troppo, un Poco Maestoso
