Symfonia nr 4 w B-dur op. 60, to symfonia w czterech części skomponowana przez Ludwiga van Beethovena latem 1806. èwydana w marcu 1807 na prywatnym koncercie w domu księcia Franciszka Józefa von Lobkowitz. Na tym samym koncercie odbyło się prawykonanie Uwertury Coriolana i Koncertu fortepianowego nr 4 . Dzieło zadedykowano hrabiemu Franzowi von Oppersdorffowi, krewnemu patrona Beethovena, księciu Lichnowskiemu. Hrabia poznał Beethovena podczas podróży do letniego domu Lichnowskiego, w którym przebywał Beethoven. Von Oppersdorff wysłuchał Symfonii nr 2 D-dur Beethovena i spodobała mu się tak bardzo, że zaoferował Beethovenowi ogromną sumę pieniędzy za skomponowanie dla niego nowej symfonii. Dedykacja została wykonana „śląskiemu szlachcicowi hrabiemu Franzowi von Oppersdorfowi”. Hector Berlioz był tak zachwycony II częścią symfonii, że twierdził, że jest to dzieło Michała, a nie człowieka.
Rozporządzenie Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (Dz.U. L 256 z 7.9.1987, s. 1).
Rozporządzenie Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (Dz.U. L 256 z 7.9.1987, s. 1).
Perły
Licencja
Ocena
Podgląd
Ulubione
Pobierz
Symphony no. 4 in Bb, Op. 60 - I. Adagio - Allegro vivace
Symfonia nr 4 w B-dur op. 60, to symfonia w czterech części skomponowana przez Ludwiga van Beethovena latem 1806. èwydana w marcu 1807 na prywatnym koncercie w domu księcia Franciszka Józefa von Lobkowitz. Na tym samym koncercie odbyło się prawykonanie Uwertury Coriolana i Koncertu fortepianowego nr 4 . Dzieło zadedykowano hrabiemu Franzowi von Oppersdorffowi, krewnemu patrona Beethovena, księciu Lichnowskiemu. Hrabia poznał Beethovena podczas podróży do letniego domu Lichnowskiego, w którym przebywał Beethoven. Von Oppersdorff wysłuchał Symfonii nr 2 D-dur Beethovena i spodobała mu się tak bardzo, że zaoferował Beethovenowi ogromną sumę pieniędzy za skomponowanie dla niego nowej symfonii. Dedykacja została wykonana „śląskiemu szlachcicowi hrabiemu Franzowi von Oppersdorfowi”. Hector Berlioz był tak zachwycony II częścią symfonii, że twierdził, że jest to dzieło Michała, a nie człowieka.