Abreu Tico-Tico no fubá

„Tico-Tico no fubá” to żywy i porywający utwór instrumentalny skomponowany przez brazylijską muzykkę Zequinhę Abreu w 1917 roku. Ten zachwycający choro, będący popularnym brazylijskim stylem muzycznym, szybko zyskał popularność zarówno w Brazylii, jak i za granicą. Jego zaraźliwe rytmy i radosne melodie uczyniły z niego podstawę muzyki brazylijskiej, wpływając na niezliczoną liczbę artystów i stając się ukochanym standardem. Utwór charakteryzuje się energicznym tempem, w którym znajdują się zawiłe i zabawne melodie, które płyną kaskadą. Użycie synkopowanych rytmów i szybkich arpeggio dodaje całości zaraźliwego i wibrującego charakteru. „Tico-Tico no fubá” płynnie łączy tradycyjne brazylijskie brzmienia z elementami muzyki klasycznej, ukazując umiejętną kompozycję Abreu i jego zdolność do tworzenia harmonijnej fuzji różnych stylów muzycznych. Na przestrzeni lat utwór „Tico-Tico no fubá” był interpretowany przez wielu artystów i wykonywany w różnych aranżacjach, co świadczy o jego wszechstronności. To utwór, który nigdy nie przestaje przynosić radości i entuzjazmu zarówno muzykom, jak i słuchaczom, będąc świadectwem trwałej muzycznej spuścizny Abreu w Brazylii i poza nią.