Symfonia nr. 36 C-dur K. 425 (znana jako symfonia linzowska) została napisana przez Wolfganga Amadeusza Mozarta podczas postoju w austriackim mieście Linz, w drodze powrotnej z żoną do Wiednia z Salzburga pod koniec 1783 roku. Cała symfonia został napisany w cztery dni, aby uwzględnić ogłoszenie miejscowego hrabiego, gdy usłyszał o przybyciu Mozartów do Linzu, o koncercie. Powolna część ma charakter siciliano i metrum, co było rzadkością we wcześniejszych symfoniach Mozarta (użyte tylko w jednej z wolnych części „Paryża”), ale pojawiało się często w późniejszych dziełach, takich jak #38 i #40. Zapis nutowy autografu nie jest zachowany. Utwór przeznaczony jest na 2 oboje, 2 fagoty, 2 rogi, 2 trąbki, kotły i smyczki.
Rozporządzenie Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (Dz.U. L 256 z 7.9.1987, s. 1).
Rozporządzenie Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (Dz.U. L 256 z 7.9.1987, s. 1).
