Pachelbel Canon i Gigue D-dur

Kanon i Gigue D-dur Johana Pachelbela, popularnie zwane Kanonem Pachelbela, to do dziś jeden z najpopularniejszych wykonywanych utworów barokowych. Podobnie jak inne dzieła kompozytorów sprzed 1700 roku, przez wieki pozostawała nieodkryta i została opublikowana w 1919 roku przez Gustava Beckmanna w ramach jego artykułu o muzyce Pachelbela. Data i okoliczności powstania utworu pozostają nieznane, choć wiele się domyśla się (jedna z popularnych teorii głosi, że utwór został napisany dla brata Johanna Sebastiana Sebastiana, Johanna Christopha Bacha, z okazji jego ślubu, jak miał go uczyć Pachelbel w latach jakiś punkt). Utwór, pierwotnie przeznaczony na trio skrzypiec i continuo, jest obecnie wykonywany przez wiele różnych składów instrumentalnych (prawie zawsze z pominięciem koncertu). Technicznie rzecz biorąc, jest to kanon unisono składający się z trzech części, choć ma czwartą niezależną część, w której gra bas. Od czasu publikacji utwór stał się niezwykle popularny, a jego progresja akordowa stała się czymś w rodzaju podstawowego źródła tekstów piosenek. Dlatego mówi się, że ma on wpływ na wiele popularnych piosenek i utworów.