Paganiniego Sonata per la Grand Viola op. 35 MS 70

Wielka Sonata Viola (op. 35, MS. 70) to kompozycja na altówkę i orkiestrę Niccolo Paganiniego. Ukończono go i prawykonano w Londynie w roku 1834. ten wywodzi się z zainteresowania Paganiniego altówką. Zlecił lutnikowi Francesco Borghi wykonanie specjalnej pięciostrunowej altówki (obecnie zaginionej) do wykonania Wielkiej Sonaty Viola. Instrument był znany jako controviola Paganini. Samo dzieło jest utworem wirtuozowskim, w którym występuje solista i towarzysząca mu orkiestra. Składa się z trzech części: Wprowadzenie: Larghetto - Recitativo al gusto Cantabile: Andante sostenuto Temat i wariacje (temat, trzy wariacje i koda). Orkiestracja obejmuje dwa flety, dwa oboje, dwa klarnety, pedał, dwa rogi C, dwie trąbki C, trzy puzony, kotły, gran cassa, talerze i smyczki. Sam Paganini napisał redukcję na altówkę i gitarę.