Frédéric Chopin napisał zbiór trzech Walców w roku 1847. Wydawano je osobno, choć zawsze w ramach op. 64. Pierwsza, w tonacji des-moll, poświęcona była hrabinie Delfinie Potockiej i została przez samego Chopina nietypowo nazwana valse du petit chien, , czyli „walc małego psa”. Wydawca jednak wydrukował go pod pseudonimem Minute, , codoprowadziło do powszechnego przekonania, że walc należy zagrać w czasie krótszym niż jedna minuta. Oczywiście byłoby to absurdalnie szybkie, nawet biorąc pod uwagę oznaczenie molto vivace tempo : w tytule wydawcy użyto określenia Minuta jak w Miniatura: Cały utwór zajmuje zegarów w około dwie minuty, jeśli gra się w rozsądnym tempie.
Walc drugi utrzymany jest w tonacji cis-moll i był zadedykowany Madame Nathaniel de Rothschild. Został on później zaaranżowany i wykorzystany w balecie Les Sylphides. Walc trzeci, As-dur, dedykowany był hrabinie Katarzynie Branickiej (–). Jest to ostatni walc, jaki Chopin wydał za życia.
Rozporządzenie Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (Dz.U. L 256 z 7.9.1987, s. 1).
Rozporządzenie Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (Dz.U. L 256 z 7.9.1987, s. 1).
Frédéric Chopin napisał zbiór trzech Walców w roku 1847. Wydawano je osobno, choć zawsze w ramach op. 64. Pierwsza, w tonacji des-moll, poświęcona była hrabinie Delfinie Potockiej i została przez samego Chopina nietypowo nazwana valse du petit chien, , czyli „walc małego psa”. Wydawca jednak wydrukował go pod pseudonimem Minute, , co doprowadziło do powszechnego przekonania, że walc należy zagrać w czasie krótszym niż jedna minuta. Oczywiście byłoby to absurdalnie szybkie, nawet biorąc pod uwagę oznaczenie molto vivace tempo : w tytule wydawcy użyto określenia Minuta jak w Miniatura: Cały utwór zajmuje zegarów w około dwie minuty, jeśli gra się w rozsądnym tempie.
Walc drugi utrzymany jest w tonacji cis-moll i był zadedykowany Madame Nathaniel de Rothschild. Został on później zaaranżowany i wykorzystany w balecie Les Sylphides. Walc trzeci, As-dur, dedykowany był hrabinie Katarzynie Branickiej (–). Jest to ostatni walc, jaki Chopin wydał za życia.