Wiolonczela Koncert nr. 1 a-moll op. 33 został napisany przez Saint Saensa w 1872 roku. Kompozytor, choć najbardziej znany ze swoich dzieł utrzymanych w tradycyjnym stylu, skomponował cały koncert w jednej płynnej części, składającej się z trzech stopionych części, połączonych sprytnymi przejściami. Prawykonanie odbyło się w Paryżu w 1873 roku. Wielu kompozytorów, w tym Szostakowicza i Rachmaninowa, uważało go za ze wszystkich koncertów wiolonczelowych. Po komplikacjach i trudnościach związanych z jego napisaniem przyrzekł sobie, że nigdy więcej nie napisze koncertu na wiolonczelę, ponieważ uznał go zbyt „ograniczający”. Napisał jednak drugi, mniej popularny koncert wiolonczelowy. Sam przebieg utworu jest nietypowy: na przykład zamiast tradycyjnego wstępu orkiestrowego utwór rozpoczyna się jednym krótkim akordem, po którym następuje wiolonczela wyznaczająca temat główny.
Rozporządzenie Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (Dz.U. L 256 z 7.9.1987, s. 1).
Rozporządzenie Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (Dz.U. L 256 z 7.9.1987, s. 1).
Perły
Licencja
Ocena
Podgląd
Ulubione
Pobierz
Cello Concerto No. 1 in A Minor, Op. 33 - I. Allegro non troppo
Wiolonczela Koncert nr. 1 a-moll op. 33 został napisany przez Saint Saensa w 1872 roku. Kompozytor, choć najbardziej znany ze swoich dzieł utrzymanych w tradycyjnym stylu, skomponował cały koncert w jednej płynnej części, składającej się z trzech stopionych części, połączonych sprytnymi przejściami. Prawykonanie odbyło się w Paryżu w 1873 roku. Wielu kompozytorów, w tym Szostakowicza i Rachmaninowa, uważało go za ze wszystkich koncertów wiolonczelowych. Po komplikacjach i trudnościach związanych z jego napisaniem przyrzekł sobie, że nigdy więcej nie napisze koncertu na wiolonczelę, ponieważ uznał go zbyt „ograniczający”. Napisał jednak drugi, mniej popularny koncert wiolonczelowy. Sam przebieg utworu jest nietypowy: na przykład zamiast tradycyjnego wstępu orkiestrowego utwór rozpoczyna się jednym krótkim akordem, po którym następuje wiolonczela wyznaczająca temat główny.