John Charles Clifton was een Engelse componist. John Clifton werd in 1781 in Londen geboren. Zijn vader had verwacht dat hij koopman zou worden, maar Cliftons vroege talent voor muziek was zo duidelijk dat hij onder de hoede werd geplaatst van een relatie, de zanger Richard Bellamy, met wie hij muziek studeerde voor vijf jaar. Vervolgens werd hij de leerling van Charles Wesley en besloot uiteindelijk muziek als beroep te volgen, waarbij hij een aanstelling bij het Stationery Office opgaf, die hij ongeveer twee jaar bekleedde. Cliftons eerste professionele engagement was in Bath, waar hij de Harmonic Society dirigeerde. In 1802 ging hij naar Dublin en in 1815 produceerde hij een muziekstuk genaamd Edwinthere, dat naar verluidt succesvol was. Hij kreeg ook enige eer door (samen met Sir John Andrew Stevenson) op zeer grote schaal een concert te organiseren ten behoeve van de slachtoffers van de Ierse hongersnood. Omstreeks 1816 vond hij een instrument uit om te helpen bij het zingen op zicht. Hij noemde het de "Eidomusicon", hoewel er geen patent op lijkt te zijn. Ongeveer tegelijkertijd voltooide hij een werk over de harmonietheorie. Hij kwam in 1818 naar Londen om te proberen zijn uitvinding te publiceren, maar dat lukte niet. Clifton nam vervolgens het Logieriaanse systeem van muziekonderwijs over en was een aantal jaren een bekende leraar in Londen. Hij trouwde met de eigenares van een damesschool in Hammersmith, waar hij de laatste jaren van zijn leven doorbracht. Omstreeks 1838 raakte hij bezeten door het idee dat hij enorm rijk was, en de manie groeide zo hoog dat hij aan banden moest worden gelegd. Hij stierf in Teresa House, Hammersmith, op 18 november 1841. Zijn composities bestonden voornamelijk uit liederen en vrolijkheid.