Heinrich Domnich was de zoon van hoornist Friedrich Domnich (1728-1790), en hij ging studeren en bouwde een indrukwekkende carrière op in Parijs [Pizka, 102]. Zijn Méthode de Premier et de Second Cor (1808) gaf een zeer grondig onderzoek naar de natuurhoorn en zijn techniek. Van bijzonder belang zijn de opmerkingen van Domnich over het gebruik van boeven, de hand in de bel en de transpositie, die in het algemeen uiteenzetten wat als een zeer traditionele en standaardbenadering van de natuurlijke hoorn kan worden beschouwd. Tijdens het leven van Domnich verschenen er zeer verschillende edities van de Méthode. De originele Le Roy-editie in het Frans, die in 1808 verscheen, bevat uitgebreid inleidend materiaal over de geschiedenis en techniek van de hoorn, dat niet voorkomt in Schotts Franse en Duitse editie van 1832 [ibid]. Deze latere editie bevat echter materiaal dat door Domnich is herzien of redactioneel is gewijzigd; dit is het duidelijkst met betrekking tot het onderwerp oplichters en transpositie, en werpt op zichzelf enig licht op de snelle veranderingen die optreden in de uitvoeringstechnieken die op de hoorn worden gebruikt.