Erich Daniel was een Duitse organist en componist. Zijn familie kwam waarschijnlijk uit Lübeck, waar zijn vader, ook Daniel, luitist en maker van snaarinstrumenten was. In 1677 kocht de St. Mary's Church een tenor viola da braccio van zijn vader voor gebruik door Dietrich Buxtehude in gecoördineerde werken vanaf de koorzolder. Hierin speelde de zoon van 1675 tot 1679 continuo op het positieve orgel, wat Gerbers bewering versterkte dat hij een leerling was van de meester uit Lübeck. Erich werd organist van de parochiekerk in Güstow, ten zuiden van Rostock, waar hij er niet in slaagde de kerk ervan te overtuigen Arp Schnitger het orgel te laten herbouwen. Hij gaf echter het openingsrecital op het nieuwe orgel dat Schnitger in 1700 voor de kasteelkerk van Dargun had gebouwd en werd gevierd in een voor de gelegenheid geschreven gedicht: 'Kom dan dan, Meester Erich, gij zoon van Buxtehude in de schone kunst die hij aan jou heeft toevertrouwd, kom en toon je fruit uit dit hoofd van de muzen op dit orgel dat hier is gebouwd. Er zijn slechts een paar van zijn koraalzettingen bewaard gebleven, elk met een andere techniek. Allein zu dir volgt Buxtehudes praktijk van Vorimitation, terwijl Christum wir sollen loben schon, vermoedelijk een pleno-zetting, het koraal als bas gebruikt. Es ist das Heil is een driedelige manualiter-zetting waarin de koraalmelodie op een veel abstractere manier wordt opgelost. De zes verzen van Von Gott zullen ich nicht lassen leveren ruimschoots het bewijs dat Erich niet alleen de klavieridiomen van zijn tijd vloeiend beheerste, maar zich ook bewust was van de variatietechniek van zijn noordelijke voorgangers zoals Samuel Scheidt.