Carlo Alfredo Piatti was een Italiaanse cellist en docent, geboren in Via Borgo Canale, in Bergamo. Als zoon van violist Antonio Piatti begon hij aanvankelijk zijn vioolstudie voordat hij overstapte naar de cello. Later studeerde hij bij Gaetano Zanetti en Vincenzo Merighi. Hij maakte zijn concertdebuut op 15-jarige leeftijd, hoewel hij aanvankelijk ondanks zijn onmiskenbare vaardigheid geen groot publiek trok. Nadat hij ziek werd en zijn cello moest verkopen om medische kosten te dekken, werd hij ontdekt door Franz Liszt, die hem een prachtig nieuw instrument overhandigde. Piatti werd een van de meest gevierde cellisten van zijn tijd, even populair vanwege de stukken die hij schreef als vanwege de manier waarop hij ze uitvoerde. Vanaf 1838 reisde hij door Europa. In 1859, bij de oprichting van de Volksconcerten, bekleedde hij de functie van eerste cello, die hij 39 seizoenen bekleedde. Hij bespeelde een Stradivarius die nu naar hem vernoemd is en eigendom is van de Mexicaanse cellist Carlos Prieto.