An der schönen blauen Donau (Aan de prachtige blauwe Donau), Op. 314, ook bekend als The Blue Danube, is een wals van Johann Strauss II, gecomponeerd in 1866 en het jaar daarop in première. Het is een van de meest consistent populaire muziekstukken in het klassieke repertoire geworden. Het eerste optreden was slechts een mild succes. Nadat de originele muziek was geschreven, werden de woorden toegevoegd door de dichter van de Choral Association, Joseph Weyl. Strauss bewerkte het tot een puur orkestrale versie voor de Wereldtentoonstelling in Parijs datzelfde jaar, en het werd een groot succes in deze vorm, aangezien het tegenwoordig verreweg de meest uitgevoerde is. De Weense gevoelens die met de wals gepaard gaan, hebben er een onofficieel Oostenrijks volkslied van gemaakt. Traditioneel wordt de wals op oudejaarsavond precies om middernacht uitgezonden op televisie- en radiostations. De eerste paar maten zijn het intervalsignaal van de internationale programma's van Österreichischer Rundfunk. Toen de stiefdochter van Strauss, Alice von Meyszner-Strauss, Brahms vroeg om haar handtekeningenwaaier te signeren, schreef hij de eerste maten van The Blue Danube op en voegde eraan toe: "Helaas! niet van Johannes Brahms".
