De Gymnopedies (gepubliceerd vanaf 1888) zijn korte, sfeervolle stukken geschreven in 3/4 maat, die elk een gemeenschappelijk thema en structuur hebben. Gezamenlijk worden de Gymnopédies beschouwd als een belangrijke voorloper van— maar enigszins excentrieke stukken die, toen ze werden gecomponeerd, de klassieke traditie trotseerden. De melodieën van de stukken gebruiken opzettelijke, maar milde dissonanten die tegen de harmonie ingaan, waardoor een pikant, melancholisch effect ontstaat dat overeenkomt met de uitvoeringsinstructies, namelijk om elk stuk "pijnlijk", "droevig" of "ernstig" te spelen. Vanaf de tweede helft van de 20e eeuw werden Gymnopédies vaak ten onrechte omschreven als onderdeel van Satie's meubelmuziek, misschien vanwege John Cage's interpretatie ervan.
De Gymnopedies (gepubliceerd vanaf 1888) zijn korte, sfeervolle stukken geschreven in 3/4 maat, die elk een gemeenschappelijk thema en structuur hebben. Gezamenlijk worden de Gymnopédies beschouwd als een belangrijke voorloper van— maar enigszins excentrieke stukken die, toen ze werden gecomponeerd, de klassieke traditie trotseerden. De melodieën van de stukken gebruiken opzettelijke, maar milde dissonanten die tegen de harmonie ingaan, waardoor een pikant, melancholisch effect ontstaat dat overeenkomt met de uitvoeringsinstructies, namelijk om elk stuk "pijnlijk", "droevig" of "ernstig" te spelen. Vanaf de tweede helft van de 20e eeuw werden Gymnopédies vaak ten onrechte omschreven als onderdeel van Satie's meubelmuziek, misschien vanwege John Cage's interpretatie ervan.