De negen Préludes behoren tot de minst bekende belangrijke pianocomposities van Fauré. Ze zijn geschreven terwijl de componist worstelde met het verwerken van de beginnende doofheid, halverwege de zestig. Volgens de normen van Fauré was dit een tijd van ongewoon productieve productie. De préludes werden gecomponeerd in 1909 en 1910, midden in de periode waarin hij de opera Pénélope, de barcarolles nos. 8–11 en nocturnes nrs. 9–11. Volgens Koechlin is het "afgezien van de Préludes van Chopin moeilijk een verzameling soortgelijke stukken te bedenken die zo belangrijk zijn". De criticus Michael Oliver schreef: "Fauré's Préludes behoren tot de subtielste en meest ongrijpbare pianostukken die er bestaan; ze drukken diepe maar vermengde emoties uit, soms met intense directheid ... vaker met de grootst mogelijke zuinigheid en terughoudendheid en met mysterieus complexe eenvoud." Jessica Duchen noemt ze 'ongebruikelijke stukjes magische inventiviteit'. Het spelen van de complete set duurt tussen de 20 en 25 minuten. De kortste van de set, nr. 8, duurt amper meer dan een minuut; de langste, nr. 3, duurt tussen de vier en vijf minuten.
