De Pianosonate nr. 13 in A majeur D. 664, ook gecatalogiseerd als Op. post. 120, is een sonate voor solopiano gecomponeerd door Franz Schubert in de zomer van 1819. De "Kleine" staat hoog aangeschreven onder pianisten. Een grote sonate wordt zo genoemd om hem te onderscheiden van de forse sonate uit 1828 in dezelfde toonsoort. Het manuscript was opgedragen aan Josephine von Koller uit Steyr in Opper-Oostenrijk, die hij als "erg mooi" en "een goede pianist" beschouwde. Het lyrische, opgewekte, soms typisch aangrijpende karakter van deze sonate past bij het beeld van een jonge verliefde Schubert, levend op een zomers Oostenrijks platteland, dat hij ook als 'onvoorstelbaar lieflijk' beschouwde. De sonate is eenvoudig, met een zachte melodieuze opening. Het manuscript is verloren gegaan.
De Pianosonate nr. 13 in A majeur D. 664, ook gecatalogiseerd als Op. post. 120, is een sonate voor solopiano gecomponeerd door Franz Schubert in de zomer van 1819. De "Kleine" staat hoog aangeschreven onder pianisten. Een grote sonate wordt zo genoemd om hem te onderscheiden van de forse sonate uit 1828 in dezelfde toonsoort. Het manuscript was opgedragen aan Josephine von Koller uit Steyr in Opper-Oostenrijk, die hij als "erg mooi" en "een goede pianist" beschouwde. Het lyrische, opgewekte, soms typisch aangrijpende karakter van deze sonate past bij het beeld van een jonge verliefde Schubert, levend op een zomers Oostenrijks platteland, dat hij ook als 'onvoorstelbaar lieflijk' beschouwde. De sonate is eenvoudig, met een zachte melodieuze opening. Het manuscript is verloren gegaan.