Invitation to the Dance (Aufforderung zum Tanz) is de naam van een rondo voor solo piano, geschreven door Carl Maria von Weber in 1819 en opgedragen aan zijn vrouw Caroline. Het stuk werd in 1841 op beroemde wijze georkestreerd door Hector Berlioz als bijdrage aan de productie van Webers 'Der Freischütz' bij de Opera van Parijs. Hij transponeerde het van D majeur naar D majeur, een helderdere toonsoort, beter geschikt voor orkestwerk, en gaf het een nieuwe titel Invitation to the Waltz (waarmee de traditie begon van het ten onrechte benoemen van het Weber-werk Invitation to the Waltz). De Berlioz-versie overstijgt al snel de oorspronkelijke context en wordt een concertstuk op zichzelf. De originele versie, hoewel iets minder bekend, maakte deel uit van het repertoire van pianisten als Liszt, Chopin, enz.
