Concerto grosso in e mineur, op. 6 nee. 3 - HWV321
HWV321
De Concerti Grossi, Op. 6, of Twelve Grand Concertos, HWV 319–330, zijn 12 concerti grossi van George Frideric Handel voor een concertinotrio van twee violen en cello en een ripieno vierstemmig strijkorkest met klavecimbel continuo. Voor het eerst uitgegeven op abonnementsbasis in Londen door John Walsh in 1739, in de tweede editie van 1741 werden ze Händels Opus 6. Ze waren geschreven om te worden gespeeld tijdens uitvoeringen van Händels oratoria en odes. Händel verwerkte in de delen het volledige scala van zijn compositiestijlen, waaronder triosonates, opera-aria's, Franse ouvertures, Italiaanse sinfonia's, airs, fuga's, thema's en variaties en een verscheidenheid aan dansen. De concerten zijn grotendeels uit nieuw materiaal samengesteld: ze behoren tot de mooiste voorbeelden in het genre van het barokconcerto grosso.
In het openingslarghetto in e klein speelt het voltallige orkest driemaal het ritornello, een sarabande van serieuze ernst. De diep tragische sfeer zet zich voort in het volgende andante, een van Händels meest persoonlijke uitspraken. Het deel is een fuga op een opvallend atonaal thema van vier noten, BGD scherp-C. De ophangingen en binnenpartijen doen denken aan de contrapuntische geschriften van Bach. Het derde deel is een allegro. Van alle Op.6 komt het het dichtst in de buurt van Vivaldi's concerto, met zijn strenge opening unisono ritornello; Ondanks een duidelijk verschil in textuur tussen de solovioolsecties en de orkestrale tutti's, breekt Händel echter met het model door materiaal tussen beide groepen te delen. Hoewel het vierde deel in G wordt omschreven als een polonaise, heeft het weinig overeenkomsten met deze populaire achttiende-eeuwse dansvorm. De lagere snaren simuleren een drone, waardoor een pastorale sfeer ontstaat, maar de dansachtige schrijfwijze voor de bovenste snaren is meer hoofs dan rustiek. Het laatste korte allegro, ma non troppo brengt het concerto terug naar E mineur en een serieuzere sfeer, met chromatiek en onverwachte toonsoortwisselingen.
