Beethovens pianosonate nr. 28, op. 101, werd in 1816 geschreven en opgedragen aan barones en pianiste Dorotea Ertmann. Het duurt ongeveer 20 minuten en bestaat uit vier delen. Dit werk vormt het begin van de serie Beethovens sonates uit de Late Periode, waarin zijn muziek een nieuwe richting insloeg, richting een persoonlijker, intiemer en soms zelfs introspectief rijk van vrijheid en fantasie. In deze periode had hij een volledige beheersing van vorm, textuur en tonaliteit bereikt en ondermijnde hij de conventies die hij zich eigen had gemaakt om werken van opmerkelijke diepgang en schoonheid te creëren. Kenmerkend voor deze late werken is ook dat contrapuntische technieken in de sonatevorm worden verwerkt.
