The Typewriter is een instrumentaal stuk van Leroy Anderson, geschreven in 1950. De naam verwijst naar het feit dat de uitvoering ervan een typemachine vereist, die op het podium wordt gebruikt: toetsaanslagen, de bel van de typemachine en het terugvoermechanisme van de wagen vormen een belangrijk onderdeel van het stuk, hoewel Anderson aantoonde dat een muzikale kalebas gebruikt kon worden in plaats van een koetsretour. De typemachine is zo aangepast dat slechts twee toetsen werken; Hoewel veel luisteraars vermoedden dat stenografen worden ingeschakeld om de typemachine te "bespelen", meldde Anderson dat alleen professionele drummers voldoende polsflexibiliteit hebben. Het wordt wel een van "de grappigste en slimste stukken in het orkestrepertoire" genoemd.
