In 1880 verliet Tsjaikovski Rusland om door Europa te reizen, waarbij hij ten volle profiteerde van de steun van zijn sponsor, Nadezjda von Meck. Terwijl hij in het buitenland was, genoot hij van de lokale muziek en verzamelde hij souvenirmelodieën voor later gebruik; zijn favorieten uit de straten en muziekboeken van Rome vormden de basis van zijn Capriccio Italien, een melange die sindsdien een van zijn populairste orkestwerken is. Hoewel gebaseerd op geleend materiaal, is de Capriccio vintage Tsjaikovski, gemakkelijk herkenbaar aan zijn kenmerkende orkestratie en strakke structuur - twee aspecten van het werk van de componist die vaak over het hoofd worden gezien ten gunste van zijn eigen talent voor melodie en sentiment. Capriccio Italien is puur entertainment, ontdaan van een grotere expressieve intentie, maar allesbehalve simpel. De enorme verscheidenheid aan stemmingen en kleuren kan een luisteraar aan alles herinneren, van een episch toongedicht tot een circuscalliope, en de manier waarop al deze dingen worden samengevoegd tot een samenhangende grotere structuur en de onfeilbare melodie van het werk vormen de kern. van zijn beroep.
