Antonio Vivaldi's Opus Four bestaat uit een verzameling van een tiental concerten voor viool, strijkorkest en basso continuo. Dankzij enkele ongebruikelijke en soms gedurfde melodische en harmonische wendingen draagt het de titel La Stravaganza (The Extravaganza). De solomuziek bevat veel melodieuze cantabile vluchten en ook veel figuratief passagewerk dat vaak naar een virtuoos niveau stijgt. Dit concerto, gegoten in twee officiële delen, is het meest onorthodox georganiseerde concert uit de collectie. Er is geen initieel ritornello. De solist glijdt begint het openingsAllegro met een glijdende solopassage die over de begeleiding van de continuo beweegt. Uiteindelijk komt het ensemble tussenbeide en onderbreekt het solodiscours meerdere malen met intermezzo's. Een halve cadans in een Adagio van één maat leidt tot een Presto met figuratieve sololijnen en akkoordondersteuning en intermezzo's uit de tutti, en een andere halve cadans leidt tot een overgangs-Adagio met aanhoudende akkoorden voor de tutti die door veel onverwachte bewegingen bewegen. harmonische wendingen en botsingen.
