Wolfgang Amadeus Mozart begon met het samenstellen van de Requiem Mass in D minor (K. 626) in Wenen in 1791, na een anonieme uitspraak van Count Franz von Walsegg, die het stuk verzocht om de verjaardag van de dood van zijn vrouw te herdenken. Op 1791 december is er echter Mozart overleden en slechts één beweging afgewikkeld. De Requiem wordt alom beschouwd als een van de grootste werken van Mozarts. en de samenstelling ervan is omgeven met een glimp van mistery en mythes, die meestal toegeschreven zijn aan Mozart's vrouw Constanze, die geheim moest houden dat Mozart het werk niet had voltooid om de uiteindelijke betaling van het commision te kunnen innen. Het is algemeen aanvaard dat Mozart de Introitus heeft voltooid, en verliet gedetailleerde schetsen van de Kyrie en Dies Irae, helemaal naar de eerste acht bars van de Lacrimosa en delen van de Offertory. Er zijn nu meerdere voltooiingen van de Requiem Mass, hoewel de meest voorkomende (gezien de standaardversie van het stuk) de versie is van Franz Xaver Süssmayr. Hij voltooide niet alleen de linkse bewegingen van Mozart (hij leende een ongedifferentieerde hoeveelheid van Joseph von Eybler's eerdere pogingen om het werk te voltooien) maar voegde ook zelf meerdere bewegingen toe: Sanctus, Benedictus, en Agnus Dei. Vervolgens voegde hij een laatste sectie toe, Lux en eeuwig door de opening aan te passen aan de twee bewegingen die Mozart had geschreven aan de verschillende woorden waarmee de Requiem Mass is voltooid. De mythe rond dit werk werd nog versterkt door de fictieve rivaliserende tegenstelling tussen Mozart en Antonio Salieri die voor het eerst in 'Mozart en Salieri' werd geuit. een spel van Alexander Pushkin, die op hun beurt een opera inspireerde door Risico Korsakov met dezelfde naam. de onheilspellend populaire 1979 speelt 'Amadeus', door Peter Shaffer, en het is 1984 film aanpassing door Milosevic Forman.
De Requiem is gescoord voor 2 meelegende hoorns in F, 2 bassoons, 2 trombonen in D, 3 trombonen (alto, tenor & bass), timpani (2 drums), viins, viola en basso continuo (cello, dubbele bass en organ). Tot de uitgesproken krachten behoren soprano, contralto, tenor, bass soloisten, en een gemengd SATB-koeien.
