"Locus iste, WAB 23" is een koorcompositie van de Oostenrijkse componist Anton Bruckner. Dit heilige motet, geschreven in 1869, is een bewijs van Bruckners beheersing van de koorschriftuur en zijn diepe verbondenheid met de laat-romantische periode.
behulp van een vierstemmige harmonisatie toont "Locus iste" Bruckners kenmerkende stijl van rijke harmonieën en weelderige texturen. Het stuk begint met een serene en contemplatieve sfeer en bouwt geleidelijk op naar een krachtige climax voordat het zachtjes terugkeert naar zijn vredige oorsprong.
De Latijnse tekst, afgeleid van het gregoriaans voor de inwijding van een kerk, wordt gezongen op een manier die de heiligheid van de gekozen locatie benadrukt. Bruckners compositie staat bekend om zijn gave om de spirituele essentie en plechtigheid vast te leggen die verband houdt met religieuze toewijding.
"Locus iste, WAB 23" vertegenwoordigt Bruckners diepe geloof en eerbied voor heilige ruimtes in zijn muziek. Door zijn introspectieve schoonheid en emotionele diepgang biedt dit stuk luisteraars een kijkje in de sublieme wereld van Bruckners spirituele verbeeldingskracht, en onthult zijn vermogen om diepgaande muzikale uitingen van geloof en toewijding te creëren.
